A lot of work

Pakken oud papier. Dan begint je weekend en je kijkt naar de stapels in je kamertje. Ouwe boeken, pakken vergeelde stroken door iemand netjes uitgeknipt in 1913, 1914, 1915, 1916, 1919 en 1920. Wat een vondst. maar wat een werk. Komende maand veel te zien op d'andere blog. 

What happened?

Het lot van de meeste boeken uit het Platinatijdperk is verdwijnen van de aardbodem. Dan volgt er een kleine groep die er tamelijk ongehavend uit zijn gekomen. Een grotere groep is er erbarmelijk aan toe, want zoals het hoort stukgelezen door de vele kinderen uit grote gezinnen. Er zal om gevochten zijn. Soms legde pappa het op een hoge plank zodat ze er niet bij konden. Dan kon hij het 's avonds als de kinderen naar bed waren en moeder sokken aan het stoppen was, rustig gaan lezen en er hard om lachen. Er was zelfs nog geen radio. Dus rustig was het. Enkele exemplaren uit die tijd zijn nog in zeer goede staat die zijn per ongeluk in de doos van de uitgever blijven liggen. De doos is vele malen verplaatst, maar niemand heeft de moeite genomen er eens in te kijken, tot dat wij langs kwamen. Enfin. Dit exemplaar valt in de erbarmelijke categorie, maar weer van een andere soort. Niet stukgelezen, maar volkomen veronachtzaamd. Lag het op de grond? In de schuur? Op een plankje? We weten het niet, maar het is wel te koop. Roger Bean uit 1915. 

More Tuthillia (about the Bungle Family, Archie Bunker and Seinfeld)

What do Harry J. Tuthill, Winsor McCay, Frank King, Carl Barks have in common? 

Their heritage was thrown at the sharks. 

After many decennia working nonstop on their masterpieces. The originals piled up in attics or sheds. Huge heavy heaps of thousands of cartboard drawings that once were so popular in the papers ended up in the dark. There are wild stories about the Barks family moving to another house and didn't care to take the 7000 original Duck pages with them. Winsor McCay son used his father's originals in the late thirties to boost his own Nemo-strip (cut and paste). Frank King's Gasoline Alley originals at least were kept together by his granddaughter and were recovered by Chris Ware and Jeet Heer. Harry Tuthill's originals are drifting from his state Missouri through ebay and nobody seems to care. Nobody even wants them, although it is a masterpiece, the critics all agree. Reading it, Archie Bunker comes to mind, but Seinfeld too. It is the comic about ordinary people and their trivial preoccupations. It is the comic strip about nothing (just like Seinfeld was about nothing). So respect to Harry J. Tuthill and his Bungle family!

Next up on this blog the pancakes saga (about George Bungle and his friend Doodle)

 

A period piece, Ignatz

Het irritante bakstenengooiende muisje uit Krazy Kat. Zelfs daarvan bestond merchandise oftewel handel in het Platinatijdperk. Gewoon te koop.... Hoe fantastisch! En daar hang je dan als stokoude houtjetouwtje muis. Neergeschoten als een outlaw, waarschijnlijk door offiza Pup. Eerst opgehangen (1e plaatje), vervolgens tentoongesteld (2) en uiteindelijk in een ondiep graf gegooid (3). We willen hem wel graag hebben. Dood of levend. Maakt niet uit.

 

Who are you?

Identify yourself! Not Mutt and Jeff. Not Baron Bean and Grimes. Not Osgar und Adolf. Who are you?????

A funny guy

Tsja hier hebben we eigenlijk weinig aan toe te voegen. Een beetje een popokabakaatje. Je bespaard wel eventjes $3375!

Serieuze competitie voor Mutt en Jeff

In den beginne was het eerste populaire stripduo niet alleenheersend. Er waren andere duo's die in felle competitie met ze verwikkeld waren. Osgar en Adolf waren er al voor Mutt en Jeff en hadden dan ook terechte bedenkingen tegen deze na-apers.

Met dank aan John Adcock

Rectificatie

We hebben er een commissie op gezet die deze schandelijke fout kan rechtzetten. Het betreffende lid is direct uit de PACC gezet en hoeft niet meer aan te komen met zogenaamde feiten of theorietjes. Osgar en Adolf bestonden in 1908 gewoon al als krantenstrip. Het is dus een creatie van Schaeffer (tekst) en Armando Condo (tekeningen) oftewel music and lyrics zoals ze zelf vaak vermelden. Daarvoor hoeven we alleen maar naar de Barnaclepress te kijken om een plaatje en verhaaltje te zien van 22 augustus 1908. Het is er maar een uit 1908, de rest is van 1910 en later, maar toch. Verder moeten we het nog even naslaan in het grote boek van Allan Holtz. Misschien dat de overgebleven leden dat even kunnen opzoeken in onze bibliotheek. 

Onze excuses!

22 augustus 1908

Carl Hurlbut

In 1908 verscheen er een obscuur boekje over Osgar und Adolf, ja dat was de Amerikaanse titel. Dat de taal vol zat met Duits dat we wij Platinatijdperkers inmiddels wel. Dat was tot 1917 helemaal geen probleem. De Duitsers waren toen nog niet fout, weet je! Osgar und Adolf was een creatie van de schrijver Fred W. Schaefer, die zijn naam vaak weer anders schreef. We kennen het vooral (zie oudere blogjes) van de krantenstrip. Het waren de Duitse tegenpolen van de Franse Alphonse et Gaston en ook wel van de Angelsaksische Mutt and Jeff. Mutt and Jeff werden beroemd en deel van de Amerikaanse taal. Osgar und Adolf werden vermoedelijk door de eerste wereldoorlog al verdrongen. De tekenaar Armando Condo had ook vooral andere creaties die wel populair bleven, zoals Everett True, een opvliegend mannetje en de nog bizardere (ja dat is geen goed Nederlands) Mr Skyjack from Mars. De meeste informatie komt van John Adcock' s blog, maar wij hebben nu ook een eigen bijdrage, het obscure boekje: Osgar und Adolf or comic Vaudeville stunts, confessions of two famous jokers. Men hield blijkbaar van het woord famous want het is ook nog geillustreerd door famous cartoonist Carl Hurlbut. Er zijn wat mailtje uitgegaan ter onderzoek, maar we weten nog niet veel van hem. Hij was een illustrator van een ander boekje The three Bears, maar ook daar is weinig over te vinden. Het punt is waar is Armando Condo gebleven? Tekende hij pas hierna, vanaf 1910-1911 Osgar und Adolf waarbij hij gebruik maakte van de typjes die Carl Hurlbut in dit beroemde boekje had getekend? Is Carl Hurlbut de eerste tekenaar van Osgar und Adolf?? Goeie tekeningen overigens. Neem maar eens kijkje. Morgen gaan we de stijlen vergelijken!

Aldus uw Platinatijdperkvorser

Een gemiste kans op het "Funny Page ball"

Er is weinig integratie op het Funny Page ball. Zo danst Mutt met Jeff, Andy met Min, Ignatz met Krazy Kat en Fritz met Hans, o nee daar is nog een klein meisje bij. Alleen ma Katzenjammer danst met Old Doc Yak, waarschijnlijk omdat ze niemand anders kon vinden. Toch jammer. Een gemiste kans waarin onze Funny Page vriendjes, normaal toch altijd zo vastgeroest op hun eigen pagina, elkaar eens beter hadden kunnen leren kennen.

1918

Kinloos

Vandaag ontbreekt zoals jullie kunnen zien de gebruikelijke diepgang. Dat er vroeger van de stripverhalen ook nog films werden gemaakt is tot daar aan toe, maar dat ze iemand hebben gevonden die zo kinloos is als Andy Gump is zonder meer wonderbaarlijk. 

The comics are here!

Een mooie advertentie! The comics are here! Daar rennen we direct naar toe! En ook nog 30 pagina's iedere zondag. Wat een gouden tijdperk! Neeee, wat een platinatijdperk!

 

5

Het getal van de dag is vijf.

Kerstdag 1914 en Valentijnsdag 1921

Voortbouwend op de blog van gisteren. Zoek de strook en hij zit in uw boekenkast. Misschien ook eens die boekies lezen die je voortdurend koopt!

Wat zien we? Zeer opmerkelijke parallellen. Het lijkt het Vandersteen zwartboek wel. De bel gaat. Man wordt wakker. Kijk naar de wekkers! Hij opent de deur in ochtendjas. Walt schrikt, maar Roger Bean haalt het mandje direct binnen. Hij loopt trouwens ook met een revolver naar de deur. Roger heeft een familie, Walt is vrijgezel. Baby in mandje. 

Gasoline Alley 14 februari 1921

Roger Bean 24 december 1914

Roger Bean by Chic Jackson

Roger Bean wordt besproken door zowel Lambiek als de Strippersguide. Het was een tamelijk obscure strip die vooral lokaal, In Indianapolis erg populair was tussen het begin in 1913 en 1920. Daarna moest het het onderspit delven ten opzichte van andere familiestrips. Beide bovengenoemde bronnen refereren aan het feit dat het een van de eerste familiestrips was, maar hoe zit het dan met al die families van George McManus. De parallel met Bringing Up Father lijkt ons duidelijk. Een wat meer knorrige Jiggs in een onbeholpen stijl. Zeer interessant is de parallel met Frank Kings Gasoline Alley waar de Strippersguide naar verwijst. De parallel is meer dan alleen het laten meegroeien van de karakters (we zien hieronder Roger zonder baby (deel 1), met baby (deel 2), baby is een peuter met een hoedje van papier (deel 3) en een leuter (deel 4) met alweer een hoedje van papier). Op kerstdag 1914 vond Roger Bean een mandje met een baby (Woodrow Wilson Bean) op de stoep! Iedereen ook wij zoeken dat plaatje. Toen Frank King een beetje gepushed werd om van zijn Gasoline Alley wat meer een familiestrip te maken heeft hij dit idee zo gekopieerd. Niks mis mee, want daarmee begon een van de beste dagelijkse strips uit het Platinatijdperk ooit. De fenomenale tekenstijl van King en zijn verteltrent overtrof al zijn tijdgenoten. Het verhaal van de gehele interbellumgeneratie onnavolgbaar verteld vermengd met betoverende zondagse pagina's. 

ook Chic Jackson verdient echter respect, alleen voor het leveren van dit idee aan Frank King. Nu nog zoeken naar de krant uit Indianapolis, kerstdag 1914.

Have a cigar!

Roger Bean, de andere Jiggs rookte natuurlijk ook sigaren. Dat deden ze allemaal! Roger Bean, tsja daar kunnen we ook nog aardig wat blogjes over schrijven. Lekker obscuur. En ook prachtige lange platte boeken. Wat een mooi blikje. 

Scrapbooks

Ook in 1903 werden krantenstrips al uitgeknipt en zorgvuldig ingeplakt om zo een uniek eigen album te maken. De Sunday press avant la lettre. Dat willen we hebben in onze bibliotheek!

 

Even weg

We waren even in de bronstijd. Nu weer terug in het Platinatijdperk! Waar ging het ook alweer over?

 

Het rode boekje van de PACC

Binnen de PACC voor wie dat nu nog niet weet, dat is de Platinum Age Collectors Club... duh!, gelden stricte regels en gedragscodes. Die staan gelukkig allemaal in het rode boekje, klein genoeg om altijd op ons hart te dragen. En hier is zijn snor nog mooier!

De mooie snor van Richard Felton Outcault

En jullie begrijpen het wel. Nu laten wij ook onze snor staan. Een dedicacé olé uit 1906 geplukt uit het archief van de Billy Ireland collectie.

tuuuuuuuuuuuuuttttttttttttttttttttt!

Na het horen van het verschrikkelijke bericht over de dood van Mary Gold, zijn lieftalige buurmeisje parkeerde hij zijn wagen tegen een lantaarnpaal en liet zijn hoofd vallen op de claxon. Iedereen mocht het horen en meegrienen met zijn verdriet.

Cheer up!

En wanneer de herfstbladeren en de grijsheid je teveel worden is er altijd nog een vitrine met akelig grijnzende gezichten om je op te vrolijken. 
Uit de  Mel Birnkrant verzameling

Zwarte Piet in het Platinatijdperk

Om de discussie wat aan te wakkeren hier twee pagina's uit jawel het "Sontagsblatt der Cincinatti", soms lijkt Amerika wel erg op Duitsland in het Platinatijdperk, maar de een of andere oorlog schijnt wat roet in het eten te hebben gegooid wat betreft de onderlinge relatie. Dat allemaal terzijde. We wilden ons eigenlijk even bemoeien met de zwarte pietendiscussie. Nou daar in het Platinatijdperk genoeg leuke verbanden te leggen. Als het om stereotypen gaat is het Platinatijdperk zo fout als het maar kan en dan nog vele jaren voor de oorlog ook! Maar Sambo komt wel altijd goed weg hier ondanks die twee blanke Duitspratende pestvogeltjes. En wat gaat die man met die eieren doen. Het platinatijdperk is ook niet bepaald goed voor het milieu. Maar ja het is wel een kanjer die Sambo.

Twee comic sections van zondag 19 januari 1906 en 26 augustus 1906. Niet hele goede foto's maar hopelijk net goed genoeg.

Ergens op een kantoor

Ergens op een kantoor van een dikke deur hing de muur vol met leuke werkjes van beroemde tekenaars. Dat was in die tijd nog makkelijk te verkrijgen. Sterker nog ze werden nog gewoon gemaakt. Zeker als je belangrijk was. De tekeningen in oude lijsten rijpten als een goede wijn. De dikke deur is allang dood. Zijn opvolgers en familieleden hadden geen flauw benul meer van al die dingen aan de muur. Weggooien? Of wegzetten dacht vermoedelijk een oplettend neefje. Die lijstjes stonden lange tijd ergens in een gangkast, maar ja er moest natuurlijk weer gereorganiseerd worden met een verhuizing als gevolg. De veiling kon alleen maar smullen van de opgegraven vondst... Bingo. Wat anders dan de Picasso's en Matisse die bij de zoon van de foute antiekhandelaar in Duitsland gevonden, maar toch zeker zo boeiend...
Eigenlijk willen we dit kantoor geheel reconstrueren voor ons Platinatijdperkmuseum.

Huh?

Soms zie je verbazingwekkende dingen op de veiling. Zelfs als je verstand van denkt te hebben zoals wij binnen ons clubje. En dan betaald iemand zomaar 500 dollar voor een peper- en zoutvaatje van een Katzenjammer kid Hans.  Met Fritz erbij en de Kolonel, okay, maar helemaal zo in zijn eentje. En niet eens scherpe foto's.