Terzijde

Tussen de afwas, het stofzuigen en de boodschappen door toch maar weer even wat platinatijdperkplaatjes op het wereldwijde web knallen. Geen eigen plaatjes. Daar was geen tijd voor. De kinderen moesten ook nog gevoed worden. TV kijken doen we wel, soms. En zo zagen we toch onze grote vreugde het schattige dove zoontje van Al Capone verdiept in een comic section in de serie... ja? Boardwalk Empire, natuurlijk. Heeft niets te maken met de bijgevoegde plaatjes. Hiernaar hebben we een hengel uitgegooid, want Platina tijdperk A (1905), mooi druk werk en waarschijnlijk zeldzaam. Een uitgebreide folder van de wervelende en succesvolle Buster Brown show. De tegenbieders waren echter meedogenloos en kapitaalkrachtig, zodat wij, de slecht bedeelde afdeling Lowlands (Yurp) van het Platinatijdperkmuseum, het onderspit moesten delven. Ach zo kunnen we er ook van genieten en er is geen boom voor gekapt, in tegenstelling tot dat oude blaadje gemaakt van waarschijnlijk prachtige en reuzachtige woudreuzen uit een van Amerika's oerwouden die toen nog welig tierden.

Boardwalk empire en de platinatijdperkvocabulaire

We kijken de serie en we hebben even geturfd. Behalve het noemen van Skeezix (Skeezix) wordt melding gemaakt van Mutt en Jeff (natuurlijk), maar ook van Katzenjammer en voorlopig hoogtepunt in aflevering 1 van seizoen 3, uitgesproken door een ongelovelijke linke New Yorkse Siciliaamse maffioso: Where is Walt Wallet when you need him. (Gasoline Alley). Niet altijd hoeft het per se naar de strip te verwijzen. Zowel Skeezix als Katzenjammer behoorde tot de vocabulaire van de gemiddelde Platinatijdperkmens. Die woorden bestonden al voor de strips. Maar Mutt en Jeff als in a regular Mutt and Jeff oftewel een lange en een korte, een mini en een maxi werd door de strip toegevoegd aan de vocabulaire. Hier met de hand geschreven op een kaart met inderdaad een Mutt en Jeff.

Een honderd jaar oude dedicacé

En dan kom je opeens weer een boek tegen dat je nog nooit hebt gezien. Het Platinatijdperk zit vol met ongekarteerde gebieden. Een paradijs voor ontdekkingsreizigers. En dan staat er ook nog een dedicacé in. Dan is het ontbreken van een titelblad weer niet zo erg. 

Uit de duistere wereld van Moby Dick

Een bijzonder object van meerschuim, waarschijnlijk gesneden door een Walvisvaarder uit Nantucket, net terug van drie jaar op zee. Een van de opvarenden van de "Grampus", die zich niet te buiten ging aan joligheid, maar stil in een hoekje begon met snijden. Op de wal ging dat heel wat beter dan op het schip. Bij het licht van vetkaarsen in de herberg "De Walvis". Willen wij zulk een object hebben? Jazeker!