Wafels

Wafel, wafel, wafel (wafels)

Een zondagse verrassing vol grappen en grollen (1911)

Kijk! Dat is nog eens wat anders dan het Volkskrant Magazine. Een zondagse bijlage vol subtiele grappen van jullie favoriete duo, moeder aller duo's Mutt en Jeff. En vergeet niet deel 2 te bestellen direct bij de maker Bud Fisher. Zo kan hij tenminste snel naast zijn schoenen gaan lopen en over een paar jaar met een Gravin gaan trouwen. Helaas niet allemaal hier te lezen, maar wel te bekijken. $54 voor een ouwe verbrokkelende krant lijkt ons geen goede investering, hoewel onder onze leden wel enkele durf-investeerders zijn. O, ja kijk ook even, met een oude ansicht als hulpmiddel, naar het magische plaatje achterop. Wonderbaarlijk, je ziet Jonas in de wallevis verdwijnen! Daar hadden ze helemaal geen I-pad voor nodig in 1911.

Zoekwoorden

Routineus gezoek, op zoek naar schatten en dan blijkt een waterkan met glazen een Mutt en Jeff servies te heten. Het waarom is ons een beetje ontgaan, maar ach we vullen er weer een blogje mee.

 

The Buster Brown drawing book

Weer gemist en dat terwijl het, nu zo bekeken, toch weer een prachtig stukje reclame is. Voor sokken. Altijd hetzelfde, als je iets net niet hebt gaat het knagen. Als we het wel hadden gehad was het ongezien (of nou ja na even een tevreden blik te hebben geworpen) in de kast geschoven tussen al het andere oud papier. 
Nou staat het tenminste nog in het blog. Kunnen we er allemaal van genieten.

 

Voor onder het tapijt

Zeg. Die Cupples en Leon boeken doen het prima als ondervloer. Ze dempen het geluid en houden de zilvervisjes lekker bezig. Leg ze wel eerste even netjes op volgorde.

Uw schoenen (uit 1905)

We hadden het nog over advertenties en Tiger hats en dat er vroeger nog degelijk tekenwerk (en veel want dat is Platinatijdperk) werd afgeleverd. Ook weer weer een heel boekwerkje vol (nu) politiek-incorrecte stereotypen waar ook wij toch erg post-Platinatijdperk mee zijn opgegroeid. Indiaantjes, eskimo's en negertjes en zo. Was toen allemaal heel normaal en een manier om de wereld te begrijpen. Maar om nu te zeggen dat wij het beter hebben vanwege onze schoenen?

Bisque freaks from Germany

Hij (of zij) is nooit weg geweest hoor, maar de gekke poppendokter of eigenlijk zijn mismaakte mengvormen kwamen ons bij het surfen weer onder ogen (op jacht naar de raszuivere bisque (al dan geen) nodders). Wat bezielt zo iemand om bij de verzameling lijfjes en hoofdjes allerlei "verkeerde" hoofdjes of lijfjes te leggen? Waarom krijgt Moon Mullins, behalve damesbenen tot tweemaal toe een zwart monnikspij aangemeten? Waarom speelt opeens viool? En waarom krijgt uitgerend Rachel zo'n klein jongenslijfje en Herbie zo'n groot poppenhoofdje? Gezien de prijzen varierend van $47 tot $69 vrezen we met een kunstemaker van doe te hebben. Wij, rechtlijnige bewakers van de Platinatijdperknormen, moeten daar niets van hebben. We zijn wel nieuwsgierig naar die onbeperkte bron van losse hoofdjes en lijfjes daar ergens in Thuringen (Liembach, Katzhutte). Er zal een wetenschappelijke expeditie uitgerust moeten worden en we zijn nog op zoek naar sponsors.

 

Ondertussen in het Platinatijdperk

valt een grote envelop op de mat. We weten of hopen wat dat is. Waren we gek of niet? Gauw kijken. Als een kind zo opgewonden (kijken wat er in je schoen zit). Daar doen we het voor. Ja hoor het is het boekje. We slaan de bladzijde om en ... verrukking! Een echte en zeer fraaie dedicacé van de beroemste en meest succesvolle cartoonist aller tijden. Diegene die rond 1929/1930 met de Mary Gold Saga bijna 200 miljoen Amerikanen aan een krantenstrip had gekluisterd. Diegene die tweemaal een miljoenencontract kreeg aangeboden en dus in een riant landgoed woonde en zich met een te grote te snelle auto in 1935 te pletter had gereden. Nou ja die dus. Een prachtige dedicacé, alsof hij Tom Bowie kende, zo mooi. Zo mooi dat de vorige eigenaar het niet herkende en gedacht moet hebben dat het gedrukt was. Daardoor voor ons voor een habbekrats verkrijgbaar. Hij, Sidney Smith dus, moet dit ontelbare malen getekend hebben, maar het plezier spat van deze tekening af, alsof hij het voor de eerste keer getekend had. Met een beetje ecoline inkleuren, blosje op de wangen. De tekening zal niet rond 1918 zijn toen dit goedkope boekje werd gedrukt, maar zal waarschijnlijk aan het eind van de jaren twintig gemaakt zijn, op de top van zijn kunnen. Een dedicacé waar George Remi nog een puntje aan kan zuigen. Helaas zijn zijn krabbels vele duizenden euro's waard. Waarom? We pleitten hier voor een betere Sidney Smith lobby op de internationale kunstmarkt (als wij inmiddels genoeg originelen hebben verschaft). Hetzelfde geldt natuurlijk voor de andere onovertroffen tekenaars Winsor McCay en Frank King.