1

Precies zoals een smurf moet zijn, maar dat kon ook niet anders in 1960.

2

Die had je toch niet willen missen. Alleen al voor dit blaadje is het bloknootje goud waard! Het symbool voor de gouden jaren van Robbedoes weekblad. Toch staat ie op 2. Jullie raden al wat er op 1 staat!

3

Robbedoes staat al op de voorkant van het blokje, maar Kwabbernoot is natuurlijk veel interessanter. Robbedoes zonder Kwabbernoot is als Kuifje zonder Haddock.

4

Dat kenden wij natuurlijk als Bas en Boef. Stond achter op de Sjors. Bollie en Billie. Dat zijn toch geen namen! Vooral de overvallerscene met een zakdoek voor de mond en stenguns, maakte veel indruk!

5

Lekker katholiek en belerend. Kwam dan ook niet in de Sjors. Hier verscheen het pas in een iets leukere versie in het Gezellig & Leuk magazine en natuurlijk in het leukste stripboek aller tijden: Ouwe Troep. Zie je toch waar die jongens hun inspiratie vandaan haalden!

6

Toppunt. Zei Hergé niet dat hij Franquin de echte artiest vond ten opzichte van zijn schamele talent? Ook erg veel humor. Op dit blaadje kun je nog nauwelijks iets schrijven. De halve stripjes verschenen tien jaar later in de Sjors. Die kon je uitknippen en precies in een schriftje plakken en zo had je een stripalbum.

7

En Lucky Luke bleef nog erg lang goed. Die Morris was toch een rots in de branding. Ook na de overstap van Dupuis naar Dargaud. Toch hebben die Lucky Luke dupuis boeken iets magisch en vanzelfsprekends (komt ook voor in de literatuur-Ik Jan Cremer 2, moet ook rond deze tijd zijn 1960). Die boeken werden letterlijk stukgelezen, vandaar de extreme prijzen die voor eerste drukken in goede staat worden geboden tegenwoordig. Die albums moeten van kinderen geweest zijn die het niet leuk vonden. Je zo eigenlijk juist moeten bieden op stukgelezen exemplaren, dat zijn de ware time pieces!

8

Dat vonden we toch wel leuk. Stond ook nog in de Donald Duck. Vooral de slechterik Antraciet (kan ook niet meer) maakte indruk. Fabel in stripvorm. Boeken zijn nu goudgeld waard, maar na de originele tekenaar Macherot, kwamen er vele minderen.

9

Via de micro-boekjes het weekblad binnengedrongen. Het begin van het verval? De dikke neuzenstijl in optima forma.

Eric Schreurz (1958-2020)

In de nacht van 29 op 30 mei overleed de beruchte tekenaar Eric Schreurs. Als fanatieke stripnerd zonder vriendin lagen onze stripdagen in de hoogtijdagen van uitgever Espee en de hele linkse kliek van Van Wulften (zie 2e foto- staat te lachen achter Kuifje). Ze (o.a. Eric Schreurs, Hein de Kort, Gezellig en Leuk, Gerrit de Jager en Wim Stevenhagen (toen nog Prutswerk) en zelfs Herman Brood) vormden een mooi tegenwicht voor de brave Belgen op de Bredase stripbeurzen van de jaren 80. Kuifje is dood, maar het Kuifje leeft voort. Eric Schreurz ook!

Hein de Kort en Eric Schreurs op de strip-3-daagse in Breda 17 september 1983

Kuifje is dood, maar...

10

Hultrasson. Dat landde helemaal niet in Nederland. Te Belgisch. Blijkbaar toch erg populair in 1960. Of was het de waan van de dag.

11

Ouwe Niek, nooit wat van begrepen. Stond ook later in de Sjors, maar als kind waren er strips die je las en strips die je automatisch oversloeg. Hooguit las je een enkele pagina, maar het verhaal wilde nooit pakken.

12 De outlaws van het weekblad Robbedoes

Zijn het de echte Daltons of hun neven. Ze kijken nog behoorlijk gemeen. Natuurlijk uit de beste tijd van Morris en Goscinny. Durf hier maar eens je boodschappen naast te krabbelen!

13

We beloven een scherpere foto. Een geweldige strip. Vanuit de tere kinderziel bekeken eigenlijk precies zoals een strip moest zijn. Ook via de Sjors meegekregen net als Steven Sterk... En natuurlijk de geboortestrip van de smurfen... Daar hebben we een haat-liefde verhouding mee. We zijn als het ware smurf-purist (of moet je zeggen smurf-puriteins?). Je kunt ze natuurlijk ook pureren. Alleen de oudste smurfen zijn goed genoeg, die van Peyo zelf en de BP. Daarna begint het grote verval, de tekenfilmserie met die achterlijke stemmetjes en daarna nog erger die Amerikaanse films... Dat heeft weinig met smurfen te maken. Het mag ook niet meer in deze tijd van Black lives matter. Want waar staan ze eigenlijk voor die smurfen? In deze tijd dat mensen altijd ergens een tweede laag of diepere betekenis achter zoeken, ruiken smurfen al snel naar racisme. Ze hadden zelfs ooit een führer! Wat moeten we daar van denken? Om van de zwarte smurf nog maar te zwijgen. Gnap, gnap!

14

Baard en de kale. Hmm, eigenlijk nooit wat om gegeven, kwam ook pas heel laat in de Sjors als ik het me goed herinner. Toch echt Dupuis, en die Will kon toch wel teken, maar dat kwam beter uit in het veel later Isabel (samen met Jidehem en Franquin).

De hiërarchie der herinnering

De hiërarchie in de herinnering. Tempo Doeloe. Fijne thema's voor de oudere mens. We zijn natuurlijk veel te jong om ons het Platina tijdperk te herinneren, maar we zouden zo graag willen dat we die tijd even in konden. Natuurlijk alleen naar de mooie momenten waarop je als jongetje met kerst (1905 of zo) zo een prachtig gloednieuw Buster Brown boek krijgt of nog beter een Little Nemo boek! Ook een goed moment is dat wanneer de krant bezorgd is op zondag en vader je direct de Comic section overhandigd om zelf de sportpagina te gaan lezen in zijn luie stoel met een sigaar in zijn hoofd natuurlijk. 

Onze tempoe doeloe ligt net voor ons, nog net de nadagen van het Europese stripverhaal meegemaakt. Vooral de tweede hands Robbedoes strips in de Sjors zijn ons bijgebleven. Geen idee dat dat allemaal oude koek was. Net zo als de Pilote strips die in de Pep verschenen. Er kwam ook wel wat goeds van eigen bodem, maar die moesten toch eerst een zetje krijgen van hun illustere dupuis-voorgangers. Vandaar de waarde die we toekennen aan dit bloknootje. Een timepiece uit de hoogtijdagen van het weekblad Robbedoes, waar vele strips op hun absolute hoogtepunt waren, Robbedoes zelf, maar ook Lucky Luke, Guust was er net, en Johan en Pirrewiet! Daar ging het eigenlijk om, hoewel we de Sliert ook meekregen, maar dan 10 jaar later in de Sjors. Dit bloknootje uit 1960 toont de hiërarchie van de strips...

Het betreft 15 verschillende velletjes, waarop menigeen zijn bodschappen zal hebben gekrabbeld of zijn verlanglijstje. Maar wat een mooie velletjes, we raken er ontroerd van. Nu dus aftellend van 15 naar 1:

Op 15: 

Blocnote

Op het eerste gezicht een blocnote, een gewoon blocnote. Maarrrr dat is het natuurlijk niet! Wel een blocnote, maar ook een herstel van de microkosmos. Na het verlies van een zeer waardevol magisch object doordat het papier op het houten luciferdoosje door zilvervisjes was opgegeten, maar gelukkig hebben we de foto's nog (what the smurf!) was er sprake van een aanhoudende depressie, Er was een stukje ik verdwenen. Opeens deed zich de gelegenheid voor dat gapende gat op te vullen met iets anders. Dit blocnote. Klein zoals een blocnote hoort te zijn, maar helemaal intact en al zestig jaar oud! Een lelijk wit randje dat wel, maar de magische inhoud vertoon ik u later!

Fatty Defeats The Flipp Boys in a Weigh of His Own

In den beginne hielden ze van lange titels die feitelijk al de hele grap verklaarden. Het publiek en de makers moesten nog een beetje wennen aan het nieuwe medium.