kijk voor uw dagelijkse portie platinatijdperk naar de dochterblog:http://yourplatinumagedaily.blogspot.nl/
Nu blijken Max und Moritz ook nog twee zussen te hebben, gelukkig maar want van de stoute jongetjes is niets meer over. Ze zijn immers geëindigd als voer voor de eenden. Geheel in stijl (Eine Buschiade) en ook in zeven verzen. Uit dezelfde verzameling als de 38e druk van M & M, dus waarschijnlijk ook eind 19e eeuw. En ook lang (en nu weer) gekoesterd en liefdevol gerestaureerd.
In onze niet aflatende ijver en zoektocht naar de eerste druk zijn we weer twee drukken gestegen (Max en Moritzologie). Een gokje en een ogenschijnlijk onooglijk boekje maar bij nadere beschouwing toch toch weer een aanwinst voor onze wrakken-plankje in de bibliotheek. Opnieuw gebonden, bladzijden hersteld oftewel decennia lang gekoesterd. En wat blijkt, een 38e druk en dus toch stokoud. We hadden door een geschreven opdracht al vastgesteld dat de 40e druk rond 1899 geplaatst moest worden en nu, aangezien de drukken niet synchroon met de jaartallen lopen, een oudere druk die we voor onze gemoedsrust maar dateren plus of min 1 of 2 jaar rond 1895. Zo, h
Nu we het boek helemaal hebben uitgelezen is onze mening nog wat milder geworden en zelfs behoorlijk positief. Het is zo Nederlands, of eigenlijk Amsterdam en bijna realtime a la Gasoline Alley. Alle gebeurtenissen zijn ook alledaags, niks bijzonders en daarom, in het tijdperk waarin alle andere vroege stripverhalen in Nederland voornamelijk over infantiele kaboutertjes en feetjes gaan, is deze strip zo bijzonder. Jammert dat het bij een boekje met 15 verhaaltjes is gebleven. De tijd verstrijkt en aan het eind is alles goed.
De voorkant is als het ware een samenvatting en dat wilden we jullie niet onthouden.
PS Kobussie is Kobussie Bobbeldijk. Het zijn bijna Bordewijkiaanse namen. Nu maar verder googelen op Jac van Amstel. Wie weet wat er nog meer opduikt.
Terwijl collega-stripofielen zich vergapen aan de bekende wegen en gebaande paden begeven wij ons op tamelijk onontgonnen gebied. Zo doe je nog eens ontdekkingen. We claimen niet de eerste te zijn en kunnen de aangetroffen soorten ook niet onze naam geven, maar we verbazen vooral ons zelf in de zin van: "dat we dat nog niet kende? of "daar hadden we nog nooit van gehoord" . Zo ook dit boekje "Bij ons thuis" uit 1932 geschreven door Jac van Amstel en met illustraties van J.G. Kesler, dat onze aandacht kreeg doordat een verkoper wees op: als "Bulletje en Boonestaak". Nou het is de light-versie of brave versie van Bulletje en Boonestaak. De verhaaltjes worden verteld door Koba, het meisje uit het gezin dat bestaat uit Vader en moeder, die ook als zoodanig worden aangesproken, broer Dolf, kat Wim en hond Jimmie. Er is een vervelende buurman Rijk van Wildernisse, die natuurlijk geen kinderen heeft en geen begrip. Er is een is meid, Truitje, die het huishouden doet. Er is een aardige oudere buurvrouw Schouten, met wiens gebit hond Jimmie er vandoor gaat en er is Arjaan, een volkse jongen die de melk bezorgd. Kortom vele belevenissen die misschien nu niet meer zoveel indruk maken op ons, maar die de fijnproever in ons wel kan waarderen als een uniek inkijkje in een net Amsterdams gezin in 1930. Details. Daar gaat het om. Zoals het gebruik van turfblokken om een wand te isoleren zodat vader, die graag viool speelt, geen last heeft van het pesterige getrommel van de vervelende buurman. Ook het feit dat men al snel dieren, die lastig, wil laten afmaken zoals katjes in een zak in de sloot of de hond aan het gas is tamelijk 1932 en niet van nu. Het boekje is een teletijdmasjien waar professor Barabas nog een puntje aan kan zuigen.
We gaan nog even verder met de George van Raemdonck-trilogie door af te sluiten met het laatste boekje, Robinson Crusoe eveneens uitgegeven door De Vlam, Gent. Waarschijnlijk ook in of net na 1965 uitgegeven. Het vierde verhaal De Schepping zou nooit afgemaakt worden door het overlijden van de tekenaar (Kooijman & Stoovelaar 1977, 72). Omdat we de boekjes zo weinig zien willen we jullie deze ook niet onthouden. Ook deze is in zeer goede staat, een verkoper zou het bijna nieuwstaat noemen, maar een kniesoor zou wijzen op de verkleuringen van de (prijs)stickertjes. Hoe dan ook wij zijn er blij mee. En als de derde wereldoorlog ondertussen niet uitbreekt zullen we ook dit verhaal, na Tijl Uilenspiegel en Smidje Smee op d'andere blog plaatsen. Allemaal als eerbetoon aan George van Raemdonck en opdat we zullen onthouden dat er zulke goede tekenaars zijn geweest naast de voortdurend genoemden.
Toen dit boekje in de bus viel waren we nogal verbaasd aangezien het qua bladzijden en plaatjes ongeveer vier keer Smidje Smee is. Natuurlijk heeft Van Raemdonck als rechtgeaarde Vlaming heel erg zijn best gedaan op dit standaardwerk. En wat een werk. De ambities waren nog groter aangezien hij met dezelfde L. Roelandt ook het verhaal van de schepping wilde verstrippen. Die ambities hebben we vaker gezien (R. Crumb), maar helaas na 28 plaatjes, zo lezen we bij Jan Kooijman's en Hans Stoovelaar's In de ban van Bulletje en Boonestaak (1977), overleed George van Raemdonck op 28 januari 1966.
Als we klaar zijn met Smidje Smee op d' andre blog zijn we van plan de 560 plaatjes van Tijl Uilenspiegel te plaatsen. Zijn we tenminste even zoet.
Als de bloedstollende soap van Prinsesje Sterremuur is afgelopen willen we in d' andere blog een wat pittiger sprookje presenteren. En ook tamelijk onbekend. Het betreft Smidje Smee met tekst van L. Roelandt en prentjes van George van Raemdonck. Die is gelukkig na de oorlog nog even doorgegaan. Het is, zo lezen we bij Kooijman en Stoovelaar (In de ban van Bulletje en Boonestaak) een volksverhaal uit Vlaanderen waarin Smidje Smee zijn ziel verkoopt aan de duivel, waarna hij tot driemaal toe aan de duivel (of afgezanten daarvan) weet te ontkomen. In Vlaanderen was Smidje Smee ook bekend als Smidje Verholen. We verklappen verder niks, maar willen jullie toch al even verleiden met de drie duivels. De laatste is de echte. Lees het verhaal op d' andere blog als je Prinsesje Sterremuur hebt uitgelezen.
Nu we toch bezig zijn met belangrijke zaken. Direct maar even dit. Ook van de kleine boekuitgaven bestaan varianten. Natuurlijke de variant slappe en harde kaft, maar binnen de harde kaften zien we ook verschillen die vermoedelijk een kwestie geld waren en boekbinder. Het detail zit 'm vooral in de ruggetjes. Anderen hebben dit ook al eens ontdekt, maar wij voegen er het visuele bewijs aan toe. Wel zo handig. Eerst zien dan geloven. Er zijn dus varianten waarbij de harde kaft doorloopt en het ruggetje netjes bedrukt is met de titel. Maar er is ook een luxe variant waarbij er een stevig linnen ruggetje is gemaakt met een gediepdrukte tekst in een ander lettertype. En we dachten dat we alles al hadden! Het houdt ook nooit op.
Onderzoekers als we zijn en hebzuchtig als er weer iets moois voorbijkomt kan het voorkomen dat we van bepaalde boekjes meerdere exemplaren hebben. Zo bleken we (zie gisteren) van de bundelingen van De Wereldreis van Bulletje en Boonestaak de drie verschillende drukken te hebben, nou ja dat klopt niet precies. De boekjes kon men laten bundelen en daarvoor konden de rijke arbeiderskindjes de mooie roodbruine kaftjes bestellen bij de Ontwikkeling, later Arbeiderspers. Om ze laten inbinden of te bundelen. Dat kon je overal laten doen. De boekjes hebben ook altijd andere schutbladen. De boekjes waren populair en werden dus meerdere malen herdrukt (2e-3e druk). We hebben dus nu bundelingen van de verschillende drukken. Maar ook de bruine kaftjes blijken te verschillen. Ze lijken allemaal hetzelfde maar er is ook een bundeling waarbij op het de eerste bundeling staat: eerste deeltje (zie hieronder boekje in het midden links). Bij de andere boekjes is het verschil tussen de eerste en tweede bundeling alleen aan de zijkant te zien door een(*) of twee sterretjes (**), maar bij dit kaftje met opdruk eerste deel, ontbreekt ieder sterretje. Dat je het maar weet. Het is wel oorlog in de Oekraïne, maar dit is ook belangrijk. De vraag is: bestaat er ook een kaftje met opdruk tweede deel of 1e stukje 2e deel. We horen het graag.
