Deegroller

Ook hiermee zouden wij als ware liefhebbers van het Platinatijdperk maar al te graag op ons hoofd geslagen willen worden. Dat zal ons leren! Wat een mooi hout en wat zijn ze mooi vervaagd door het voortdurend rollen over het deeg...

Mjammie.

 

Blokken oud hout

Een hele bups blokken, thuisgemaakt door iemand in de ... ?? jaren dertig of veertig van de vorige eeuw. Interessante set... We zijn in de verleiding. Met name in de deurstopper herkennen we een duidelijke pre-Joost Swarte. Maar waar haalde McManus de mosterd vandaan? Is hij de ware uitvinder van de klare lijn of was er nog een nog meer in de vergetelheid geraakte illustere voorganger. Niets komt uit het niets. 
Trouwens wel erg mooi gemaakt deze "time-pieces". Zou het toch professionele productie zijn a la de klerenhangers?

 

Ontdekkingen in het Platinatijdperk

"Waarom Platinatijdperk?" vragen mensen ons geregeld. "Je kunt toch beter Suske en Wiskes verzamelen. Dat is veel leuker". "Natuurlijk", zeggen wij dan, "maar dat is al zo'n platgetreden pad". Daar worden we niet koud of warm meer van. Ook niet van een Kuifje album van 60.000 euro... gaap. En zelfs door ons zeer gewaarde oude Dupuis-albums kennen we eigenlijk wel. Hoewel we het hoge katholieke padvindergehalte en het vergeelde houthoudende papier wel kunnen waarderen. De grootste dooddoener is natuurlijk de stripcatalogus. Toen we nog jongelingen waren droomden we nog van allerlei magische albums. Toen bleken die allemaal al bekend en op te zoeken in zo'n Matla boekje... Konden we lekker gaan aanstrepen. Verzamelen werd slechts het aanvinken van een plaatje. Zo die hebben we. Klaar. Hoefde het boek niet eens meer te lezen of te bekijken. Hebben en wegzetten in de kast. Als een ware archivaris. De liefhebber in ons ebde steeds meer weg en veranderde in een dorknoper. Volgens de vermaarde pionier (en echte liefhebber) Kees Kousemaker waren de meeste verzamelaars ook gewoon archivarissen en geen echte liefhebber van de boekjes met plaatjes en verhaaltjes.
Voor ons kwam het Platinatijdperk als geroepen, met het internet als grillige jachtgrond. Je weet nooit. Iets van de spanning kwam terug. Ook daar vindt je voortdurend de "usual suspects", maar verrassingen zijn nooit uitgesloten. De jachtgronden zijn immens. En ja hoor, gisteren duikt plotseling een boekje op, nog wel van de Gumps, ook niet de minste, dat we in al die jaren nog nooit gezien hadden. We hebben geboden, maar zijn net gesniped. Daar zitten we niet mee. We hoeven ook eigenlijk al die zooi niet... We hebben het gespot, en nu geblogd. Hatsjikkidee. Wel een mooi boekje met een schattig huiselijk tafereeltje van een huiskamer in de jaren twintig op de omslag.