Zoals beloofd de derde inleiding en dedicatie van de onvolprezen Bud Fisher. Lang niet alle cartoonisten hadden zoveel zelfkennis en gevoel voor humor. Bud Fisher was natuurlijk vol van zichzelf, maar met reden. Hij was in deze jaren de eerste superster onder de tekenaars. Hij was immers de vader van 's werelds eerste populaire getekende duo. De zelfspot moeten we dan ook als ironie beschouwen. Bud Fisher was in deze dagen de god onder de tekenaars. Hij maakte de mensen aan het lachen. Het maakte niet uit hoe plat de grappen waren. Het doel heiligt de middelen. En de humor was plat in het platina tijdperk... erg plat, maar dat is wel lache!
Wij van het platinatijdperk raden ten sterkste aan de introductie te lezen en de dedicatie. Och hadden Silly Vanderween en Monsieur Remi maar eens een dergelijke bespiegeling opgeschreven bij het verschijnen van weer zo'n broddelwerkje!
