In het Platinatijdperk vinden we nog echte pittige karakters, lang niet zo zoutloos als de meeste hedendaagse typetjes. Popeye heeft diepgang. Dat zien we zelfs aan de contemporaine merchandise. Een treurig hoofdje. Daar steekt wat achter. Is het uit met Olijfje? Of is het iets fundamenteels? Ook Popeye had tussen al zijn bravoure in en het voortdurende vechten waarschijnlijk last van depressies. Altijd maar die pijp. Zijn tanden zullen ervan uitgesleten net als de walvisvaarders van Treurenburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten