Ooit was de Sjors een buitengewoon oubollig en vervelend weekblad, hoewel de kinderen uit die tijd dat misschien anders beleefden. Dat zal dan eerder zo geweest zijn omdat ze niet beter wisten dan dat er niet beter was. Het gras was in dit geval echt groener aan de andere kant, maar wat wisten de Provinciaalse kindjes uit Lemmer of Julianadorp nou van die andere blaadjes. De Pep (sinds 1962) was wel voor zeer vooruitstrevende gezinnen. Die kregen het beste uit de Belgische Kuifje en de Franse Pilote. De Robbedoes was van een andere superieure planeet. Hier tekenden de goden hun strips. Het ene meesterwerk na het andere. Hier zien we ze in 1958.
Ondertussen lazen de Hollandse en Friese kindjes en die uit alle andere afgelegen Provincies uit armoede Sjors en Sjimmie van Frans Piët, die striptekenen eigenlijk lang niet zo leuk vond als muziek maken, maar ja. Het verdiende beter. Er waren nog veel ergere strips, meestal afkomstig uit Engeland en achteraf gezien dus heel raar, maar wist de argeloze Sjorslezer veel? Billie Turf, Wimpie met zijn rare dromen. In de loop van de jaren zestig sijpelde zo nu en dan wat beters door. Het fascistische Opkomst en ondergang van het keizerrijk Trigië bijvoorbeeld met de voortdurende verbeten koppen van Janno, Trigo, Brag of Perik en die vuile groene untermenschen van Cato, een soort groene Aziaten. Natuurlijk met verradelijke trekjes. Die kregen gelukkig altijd hun verdiende loon.
In 1969 voltrok zich de wonderbaarlijke verandering die leidde tot de Sjors die wij kennen en zo blijkt nu, omdat we er nu over schrijven, een verpletterende indruk maakte. (rara hoe oud zijn wij?). Wat was die oude Sjors in 1969?
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten