Zalig zijn de onwetenden. De onwetende verkopers natuurlijk. Een kaartspelletje dat ziet iedereen. Maar hoe oud is het? Hmm daar moeten we even goed naar kijken. Wie zien we? Buster Brown als eerste. Die was blijkbaar het meest populair. Als tweede Happy Hooligan natuurlijk. Als derde Little Jimmy, tja die was ook populair. Als vierde die rare grote hoofden van Lulu and Leander. Als vijfde pas de Katzenjammer kids. Als 6e Foxy Grandpa. Als 7e Tiger ook van Swinnerton. Als 8e Alphonse and Gaston en tot slot als 9e Maud the Mule. Tja maar liefst drie strips van Opper, twee van Swinnerton. Bij elkaar kan dat niet anders dateren dan in 1905. Winsor McCay ontbreekt bijvoorbeeld. Die moest toen nog doorbreken. Er waren nog niet zoveel succesvolle tekenaars, het medium was immers nog in de babyfase (wel de leukste fase). Wat doen die letters A, D, U, M... He, wacht eens even. Laten we kaarten omdraaien dan wordt het duidelijk en daarom is het spel ook compleet, want het sluit af met nummer 9 MAUD. In totaal 36 kaartjes. Wat die punten betreft daar zijn we nog niet uit. Maud is in ieder geval het meeste waard.
Wat een prachtig bundeltje cultuurhistorie van het stripverhaal in de kinderschoenen en meteen al lekker commercieel daar bij die Amerikanen. Alleen het doosje ontbreekt. Hebben we nog wat te wensen.
Waar hebben jullie het over? Kijk nu maar naar de plaatjes fijn geordend voor jullie, de lezertjes.
Zo en nu we al die tekstballonnetjes hebben gelezen weten we ook waar het om gaat. Catch the mule! Ze is tenslotte 50 punten waard. Zelfs in eenvoudige kaartspelletjes zijn ze in het Platinatijdperk toch altijd net eventjes of eigenlijk behoorlijk veel creatiever. Nog niet vastgeroest. En alle grote tekensterren hebben hun kaartjes persoonlijk getekend speciaal voor dit spel. Dat lijkt ons duidelijk. Jammer dat Winsor McCay nog net niet mocht meedoen. Little Nemo, Flip, Impie of de prinses die Maud probeerden te vangen. Dat verzinnen we er maar bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten