De winterhulp kennen wij. Van luciferdoosjes en dergelijke. Ook hier werd daar in 1940 met argusogen naar gekeken. Ja zeg, hebben ze net ons land bezet en nou gaan ze liefdadig doen. Wat heeft dat met Wilhelm Busch te maken? Zult u zich afvragen. Die was immers al in 1908 overleden. Maar zijn werk leefde voort. Ook foute uitgevers hier zoals Westland brachten op slecht papier de vertaalde boekjes uit tot 1944 aan toe. Genoeg antisemitische grappen stonden er in, maar die moet je dan ook zien naast het lachten om alle ietwat afwijkende mensen, zoals ijdeltuiten, verwende prinsesjes, kwajongens, gulzigaards (Schreckhals), etc. erug naar de winterhulp. Wat blijkt in 1940 kon je hele leuke speldjes krijgen van vele Buschiaanse karakters zoals Max en Moritz natuurlijk, maar ook hun opponenten zoals Meester Böck, de weduwe Bolte. Het zijn maar liefst 12 speldjes, de hele rits van boekjes komt langs zoals Herr und Frau Knopp, de vrome Helena, Julchen en haar tante en oom (Nolte) en ook nog de kunstschilder Klechsel. Alleen Adele (met haar spaziergang) konden we niet terugvinden in een boekje. Zo zie je maar weer wat een onlogische verbanden er bestaan. Wilhelm Busch, wat zou die van deze Kriegs Winterhilfe gedacht hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten