Hoop in bange dagen (link). Dat kunnen we allemaal gebruiken. Als oude stripboekenlezer is het ook hoopvol dat er nog zoiets gemaakt wordt. Het zijn eigenlijk de Robbedoes albums waarvan we hoopten dat ze bestonden. En ze bestaan! En niet alleen de delen van "Hoop in bange Dagen" zijn zulke albums, waarvan onlangs het laatste en 4e deel is verschenen, maar ook Robbedoes door Yann en Schwarz over de Luipaardvrouw is wonderbaarlijk en precies goed. Yves Chaland gaf al een veelbelovende voorzet, maar deze auteurs zijn een waardig opvolger en bijna een reïncarnatie van Chaland die natuurlijk veel te vroeg gestorven is.
Chaland raakte met zijn Robbedoes en "Bereke, een ketje des Marolles" al precies de juiste Brusselse snaar waar wij Hollanders zo gevoelig voor zijn. In Brussel ligt toch de wieg van het Europese stripverhaal. De fijne koloniale avonturen met de luipaardvrouw worden nergens gênant, maar lezen net als de oorlogsavonturen van Bravo als een spannend jongensboek. Nou ja voor grote jongens dan met een vleugje sex en een vleugje intellectuele verwijzingen (Sartre, Milton Caniff, Fleischer). Wat met Robbedoes, hoe onwaarschijnlijk ook voor een piccolo, is gebeurd, is zijn oudere broer Kuifje nooit gegund. Als de beste albums nog gemaakt kunnen worden kunnen we het alleen maar betreuren dat de Tintin perdu, nooit zal verschijnen. Daar kunnen we alleen maar over fantaseren (link).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten