Nu we het sprookje van Prinsesje Sterremuur verder kunnen volgen op de andere blog kunnen we ons even richten op de auteur. Terecht wijst Lambiek op Rotman als een van de voornaamste pioniers van het Nederlandse beeldverhaal, terwijl we altijd denken aan andere en latere auteurs zoals Marten Toonder en Hans G. Kresse. Maar ja Rotman overleed in 1944 een jaar nadat A.M. de Jong was vermoord (kijk maar hier). Daarmee was het vroege Nederlandse beeldverhaal twee belangrijke pioniers kwijt. Het is een bizarre parallel met de Nederlandse literatuur. De oorlog als cesuur. Deze verloor de grote auteurs Menno ter Braak, E. Du Perron en Hendrik Marsman aan het begin van de oorlog, allen op eigen wijze (toeval?). Het liet een vacuüm achter dat Blaman, Van het Reve en Hermans tijdens en direct na de oorlog opvulden. Bulletje en Boonestaak waren natuurlijk lang voor de oorlog al gestopt met hun avonturen en we weten niet of De Jong en Van Raemdonk ooit nog een strip zouden gaan maken, maar ja toen kwam "Silbertanne". Een socialist was vermoord. Ook Gerrit Rotman was politiek bewust (kijk maar naar Jantje Welgemoed) en raakte tijdens de bezetting in een diepe depressie waarbij hij de lust om te tekenen geheel verloor (Lambiek). Een bezoek van de Kultuurkamer om te gaan tekenen voor het Duitse ideaal, maakte het alleen maar erger (informatie van zijn kleindochter Yvonne). Tijdens de hongerwinter werden zijn kinderen gedwongen werk van hem te verkopen. Hij overleed slechts 51 jaar oud aan een hersenbloeding op 23 oktober in Den Haag waar hij sinds 1933 woonde en les gaf aan de MULO. Het Nederlandse beeldverhaal had een belangrijke pionier verloren.
Zelfportret G. Th Rotman 1940 (bron: https://www.flickr.com/photos/yvonnert/32457042344/in/album-72157624551730115/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten