Even niet opgelet

In het treurige verzamelaarsbestaan van onze leden is het verzamelinstinct een van de constante factoren. Altijd de zintuigen gespitst om iets uitzonderlijks op de kop te tikken. Tussen alle bedrijven door althans, want er moet ook nog geleefd worden en gewerkt. Tsja ook voor onze leden zijn deze banaliteiten niet vreemd. Het liefst zaten wij natuurlijk wel als een heer in een luie stoel op slot Bommelstein, maar niet dus. Zo komt het voor dat het schieten van  zeldzame prooien zo tot de dagelijkse routines gaat behoren dat zelfs topvondsten even tussen het een en het ander worden gedaan. Gisteren tussen de boodschappen door en het bereiden van een smakelijke doch voedzame maaltijd ging het mis. Net te laat, waardoor een topstuk voor een habbekrats weg ging naar een ander. Snik. Bye bye Happy Hooligan. Jou zal ik nooit meer vinden (zo werkt het zieke brein van de verzamelaar). Dat zal ons leren!